Een week of twee geleden kwam het boek Slow van Georgina Hayden binnen. Niet alleen ik, maar ook andere medewerkers van De Kookboekhandel waren aangenaam verrast. Het zijn recepten die je meteen wil gaan maken en die ook totaal niet ingewikkeld zijn. Een beetje de stijl van Jamie Oliver; wat niet raar is, want Hayden werkt al jaren in het team van Jamie waar ze recepten voor hem ontwikkelt.
Toen ik hoorde dat ze naar Nederland kwam om haar boek te promoten, dacht ik dan ook: die kans laat ik me niet ontgaan, daar ga ik naartoe.
Bij binnenkomst in een hippe lunchroom bleek al snel dat ik omringd was door louter foodbloggers. Vooral jonge meiden, die aandachtig luisterden naar het verhaal van de hoogzwangere Hayden. Tot mijn grote verbazing stond zij granola te maken. Een gemiddeld foodbloggerkookboek heeft geen bestaansrecht als er geen granola in staat, terwijl ik altijd denk dat het geen bestaansrecht heeft als het er wél in staat. Maar goed, meningen verschillen. Terwijl iedereen om me heen riep ‘how nice, not so sweet en perfect’ deze granola was, vond ik er niet zo veel aan.
Daarna ging Hayden een shake voor ons maken. Een blender werd gevuld met bosvruchtenyoghurt, appelsap en banaan met daaraan toegevoegd een handvol havervlokken en een paar druiven. Om mij heen werd de mix van vruchtenyoghurt en appelsap al heel bijzonder gevonden.
Mijn verbazing groeide. Het gapende gat tussen (zelfbenoemde) foodbloggers en culinaire journalisten wordt groter en groter, lijkt het. Wat mij echter verreweg het meest verbaasde, is dat de uitgeverij zich helemaal richt op de foodbloggers en dus ook de presentatie van het boek de kant opstuurt die hen het meest aanspreekt. Het gaat niet om de inhoud.
Terwijl ik het idee heb dat we dan eindelijk een vrouwelijke Jamie Oliver in handen hebben, wordt de marketingmachine een heel andere kant op gestuurd.
Visstoof met amandelskordalia, bresaola met knolselderij en hazelnoten, tongschar met ingemaakte citroen, koriander en kappertjes, de ene pagina na de andere vult zich met gerechten waar je zo mee aan de gang wil, behalve die granola.
Georgina Hayden vertelt leuk, is enthousiast, maakt zelf in een handomdraai boter, yoghurt, labneh en mosterd (staat allemaal in het boek). Toen de presentatie bijna ten einde was, vertelde ze dat er bij haar in de buurt een koelkast op straat staat waar iedereen zijn leftovers in kan zetten, zodat anderen daar nog wat aan hebben. Eigenlijk het meest inspirerende idee van de ochtend.
Als ik niet naar de presentatie was gegaan was ik nu nog net zo lyrisch als voorheen over het boek, maar ik kijk er nu wel met een andere blik naar. Er zal wat tijd overheen moeten gaan om het granolabeeld uit mijn hoofd te krijgen.
de Kookboekhandel 