Maar een echte foodwriter is in mijn ogen iemand die smakelijk over eten schrijft. Elizabeth David, M.F.K. Fisher en natuurlijk onze eigen Johannes van Dam; dat waren foodwriters. Allemaal dood. Ik wacht al jaren op een jonge generatie die deze mooie taak van hen gaat overnemen. Wie laat ons als Brillat-Savarin of Edouard de Pomiane filosofisch nadenken over ons eten? Wie gaat weer zo over eten schrijven dat we al genieten als we erover lezen?

Alleen al daarom werd ik blij toen het boek Een jaar koken in de Provence van Marita van der Vyver op de deurmat lag. Toegegeven de titel riekt wel sterk naar de enorme bestseller van Peter Mayle, die zelfs verfilmd werd, maar desalniettemin.

Marita van der Vyver is een Zuid-Afrikaanse schrijfster. Ze schreef diverse romans die in meer dan tien landen in vertaling zijn verschenen. Ze werd verliefd op een Fransman en met hem en haar inmiddels volwassen kinderen verhuisde ze naar de Provence. Daar ging ze pas echt koken. Hoewel ze schrijft dat haar man de chef is, die kookt met zijn hart en niet met zijn hoofd, neemt ze zelf meer en meer het voortouw in de keuken. Ze leert van haar man, haar schoonmoeder, het aanbod op de markt en de eisen die haar kinderen aan het eten stellen. De een wil foie gras, de ander is vegetariër en voor elk wat wils moet op tafel komen.

Iemand die brood een serieus esthetisch en gastronomisch lustobject noemt dat veel meer bevredigt dan alleen een lichamelijke honger, grijpt mij bij de lurven. De verhalen die de ruim vijftig recepten inluiden maken hongerig, de recepten die behalve Provençaals ook nogal eens een Zuid-Afrikaans tintje hebben, vullen de honger in. Een boek voor mee op reis.

Elk hoofdstuk in het boek begint met een citaat, bijvoorbeeld dit van M.F.K. Fisher (1908-1992): ‘De geur van goed brood in de oven, net als het geluid van een zacht stromend beekje, roept op een onbeschrijfelijke wijze onschuld en plezier op.’

ISBN: 9789492086709

Prijs: €19,95